सोपस्कार

दाटते आहे निराशा फार हल्ली
देत नाही दु:खही आधार हल्ली

बंद काचेमागचे दिसते कुणाला?
लाजही करते खुला व्यभिचार हल्ली

प्रेम, नाती, दु:ख, शपथा, मौन, ओळी
वाटती हे फक्त सोपस्कार हल्ली

मुखवटे ती घालते जुलमी सुखाचे
वेदना जगते तिची लाचार हल्ली

सर्व कामे एकटा पैसाच करतो
भावना झाल्यात अन् नादार हल्ली

ठेचली जातात स्वप्ने शेकड्यांनी
धावते आयुष्य बेदरकार हल्ली

भेट अपुली हेच औषध फक्त आता
(हा नवा जडला मला आजार हल्ली)

सत्य हे सापेक्ष नव्हते पण तरीही -
रोज घेते ते नवे आकार हल्ली

कोणते संकट नवे येणार आता?
वारही करतेस तू हळुवार हल्ली!

उत्तरे देण्यास मी बांधील नसतो
प्रश्न मग मी ठरवतो बेकार हल्ली

सोसण्याची सवय झाली पाहिजे ना?
म्हणुन नाही करत मी तक्रार हल्ली

आणखी उरले कमी आयुष्य आता
हीच वार्ता आणतो अंधार हल्ली

नचिकेत जोशी (१०/११/२०१२)