ऋतू

ऋतू येत होते ऋतू जात होते
भरावे स्वताला मला ज्ञात होते

जरी धावलो भूवरी वास्तवाच्या
ठसे पावलांचे खगोलात होते

सले वेदना काळजाशी तरीही
हसू लोचनी, गीत ओठात होते

तमाची तमा मी न केली कधीही
सडे तारकांचे प्रवासात होते

उभा सूर्य झालो नभाच्या उराशी
कुठे सत्य सारे उजेडात होते?

न मी भेटलो कोणत्याही गुरूला
हरी सावळे रूप ध्यानात होते

- नचिकेत (२८/२/०७)