होकार

लोक म्हणाले नियतीचा तो डावच खासा होता
माझे दान उधळले, तुझिया हाती फासा होता

काल तुझ्यालेखी माझ्य़ा त्या ओळी अमूल्य होत्या
आज तुझ्यालेखी माझा तो फ़क्त खुलासा होता

घालताच तू फुंकर माझ्या जखमा भरून आल्या
घावहि तुझेच होते आणि तुझा दिलासा होता

तुझ्या स्वागता मी स्वप्नांनी गाव सजवला होता
घरकुल बनले नाही कारण पोकळ वासा होता

ओघळणाऱ्या फुलांत लपली अधुरी एक कहाणी
मातीमधुनी उगवुन आला एक उसासा होता

नकार पचवत गेलो त्याचे कौतुक असह्य झाले
अरे जीवना एखादा होकार हवासा होता
नचिकेत (२१/१/२०१०)