तुझी कविता

तुझी कविता हल्ली वाचायला घेतो खरी..
पण जरा जपूनच!

प्रत्येकच ओळ मला भिडते!
कधी लचके तोडते,
तर कधी कुरवाळते
कधी रात्र रात्र जागवते
तर कधी वेड्यासारखी वागवते...

मग कधी कधी तिच्यात
स्वत:ला शोधत बसतो ..
शब्दांचे अर्थ वळवून, चुकवून
माझ्या मनासारखे करतो..
कधी जमते मनाजोगी, पण
बरेचदा निसटते चकवा देऊन!

आधार देणारं, निराधार करणारं
डोळ्यात भिजणारं, श्वासात अडकणारं...
फुंकर घालणारं, साथ देणारं...
शब्दात दिसणारं, नि:शब्द करणारं..

इतकं कधी जगलीस तू?
ओळीत मांडायला कुठे शिकलीस तू?

ओळ, अर्थ, शब्द, अगदी कविताही
कवेत घ्यावीशी वाटते
आणि तेही पुरेसं वाटत नाही
इतकी पोकळी का दाटते?

- नचिकेत जोशी (८/२/२०१३)