'तुझे दु:ख माझे'

'तुझे दु:ख माझे'
कुणी बोललेले
खरे वाटलेले
कितीदा मनाला

सभोताल सारे
फुलारून येई
मला दूर नेई
भुलोनी जगाला

थरारून जावी
उभी सर्व काया
दिसे फक्त माया
खुळा जीव झाला

अकस्मात यावे
ढगानेच खाली
तसा भोवताली
महापूर आला

मला जागवाया
बिछानी तपेले
दिसे ओतलेले
तळे हे उशाला

तसे स्वप्न माझे
पुराच्या प्रवाही
उसासून वाही
सकाळी दहाला

'तुझे दु:ख माझे'
कधी ऐकताना
हसू आवरेना
कितीदा मनाला

- नचिकेत जोशी (२५/१२/२०१४)

पुनर्भरारी

दिसू लागली आहे हल्ली
वाळवंटातही हिरवळ,
जाणवू लागली आहे
दगडांखाली खळखळ
चलबिचल होऊ लागलीये
मरगळलेल्या देहावर
कुठलीशी नवथर उमेद
उमटू लागली आहे चेहर्‍यावर

आधार वाटतोय आतून
नवे पंख आल्याचा
पावलोपावली होतोय भास
स्वप्न खरे झाल्याचा

फुंकर बसते आहे आता
धुळीखालच्या खुणांवर
खपली धरली आहे आता
जुन्या जखमांवर
ऐकू येऊ लागलीये टिकटिक घड्याळाची
जुन्या, बंद पडलेल्या
प्रवास सुरु होणार आता वाटेचा
नवीन, नुकत्याच उघडलेल्या

- नचिकेत जोशी (१७/१२/२०१४)

खूप दिवसात

नभ खाली आले नाही
खूप दिवसात
माती ओलावली नाही
खूप दिवसात

दिशा धुंडाळू लागल्या
स्वतःलाच आता
आला नाही कुणी यात्री
खूप दिवसात

दु:ख दिसे खिन्न मूक
मीलना आतूर
कुणी आले न साजेसे
खूप दिवसात

किती वेडी स्वप्ने माझी
मातीत माखली
सुचले ना रुजणेही
खूप दिवसात

- नचिकेत जोशी (१०/१२/२०१४)