वॉटरफॉल रॅपलिंग (फक्त फोटो)

 "वॉटरफॉल रॅपलिंग" करण्याची खूप दिवसांपासूनची इच्छा काही दिवसांपूर्वी कसार्‍याजवळील विही गावाशेजारी 'ऑफबीटसह्याद्री'च्या इव्हेंटच्या निमित्ताने पूर्ण झाली. वृत्तांत लिहिण्याइतका वेळ मिळत नाहीये, त्यामुळे फक्त फोटो...

 - नचिकेत जोशी

पहाट

(आज जुन्या कविता चाळता चाळता ही सापडली. बरोब्बर चार वर्षांपूर्वी लिहिली होती हे खालची तारीख वाचल्यावर समजलं... :-))

उजाडताना दिसू लागली उजाड फसवी वाट
हूल देऊनी दूर उगवली मोहक धुंद पहाट

घटिका साऱ्या बोलत होत्या अंधाराची भाषा
मनात जागी तरी उद्याच्या उजाडण्य़ाची आशा
खरीच होतील स्वप्ने ऐसी समीप आली वेळ
त्या वेळेची वाट पहाती तळहातीच्या रेषा
परंतु बहुधा ठाऊक तिजला माझे भग्न ललाट        १

प्रवास थोडा तरिही होती सहवासाची आस
कुणी सावली बनून होता एक सभोती भास
वाट विलगण्य़ापूर्वीच गेला अलगद सुटुनी हात
मागे उरली आठवणींची ठसठसणारी रात
राहिलाच दूर किनारा, मी तहानलेली लाट            २

नव्या प्रवासा निघण्यापूर्वी सहज वळवली मान
मनात दाटून आले सारे, क्षणात आले भान
पहाटवेळा अनेक येतील, प्रवास आहे ध्येय
नवीन किरणे घेऊन आली प्रगल्भतेचे दान
समोर होती खुणावणारी नवीन कोरी वाट
पुढे स्वागता निघून गेली मोहक धुंद पहाट        ३

                            - नचिकेत जोशी (२०/०८/२००८)

आपलं माणूस

आपलं माणूस जेव्हा आपलं नसल्याची शंका येते,
तेव्हा उमटतं प्रश्नचिन्ह आपल्याच नात्यावर!
एकीकडे असं काही नसण्याची आशा
आणि दुसरीकडे असण्याचं भयसूचक वास्तव
न स्वीकारण्याची इच्छा!

आपलं माणूस जेव्हा आपलं नसल्याचा समज पक्का होतो,
तेव्हा उमटतं प्रश्नचिन्ह आपल्याच असण्यावर!
'एकत्र घालवलेल्या सेकंदांचं आणि आठवणींत घालवलेल्या तासांचं
आता काय करायचं', या विचारातून आलेली हतबलता!

आपलं माणूस जेव्हा आपलंच असल्याची खात्री पटते,
तेव्हा उमटतं प्रश्नचिन्ह आपल्याच स्वभावावर,
आणि गवसतं -  संपण्याच्या वाटेवरून जीव वाचल्यागत
परत आलेलं आणि बरंच काही शिकलेलं - स्वतःचंच इवलंसं मन!

नचिकेत जोशी (९/८/२०१२)

अपेक्षा नको!

अजून क्षणभर जगता यावे म्हणून मी रेंगाळत होतो
मुठीत आल्या वाळूलाही नजराणा अन् समजत होतो!

कधी वाटले, प्रेम खुशीने झोळीमध्ये दिलेस माझ्या
कधी वाटले, भीक तुझ्या प्रेमाची कणभर मागत होतो

तळव्यावरती अलगद जपले होते अपुले रेशिमनाते
जपता जपता नकळत त्याला प्रेमाने चुरगाळत होतो

वर्तमान हा जगता जगता निसटुन गेला, कळले नाही!
गतकाळाचे बोट धरून मी भविष्याकडे चालत होतो

'अपेक्षा नको', अपेक्षाच ही ठेवलीस ना अखेर तूही!
अपेक्षांमुळे नाते फुलते, हेच तुला समजावत होतो!

- नचिकेत जोशी (४/८/२०१२)

मैत्री

(मैत्रीदिनाच्या निमित्ताने एक जुनी कविता पोस्ट करतोय)

वयाबरोबर वाढत जावी तुझी नि माझी मैत्री
वयाबरोबर मनात यावी तुझी नि माझी मैत्री

रानपाखरापरी असावी स्वच्छंदी, भिरभिरती
पानावरच्या दवबिंदूपरी चमचमती, थरथरती
पंखांमध्ये ताकद यावी दोघांच्या नात्याची
तिला मोकळे भरारण्या मग आसमंत अन्‌ धरती
अशीच समजून उमजून यावी तुझी नि माझी मैत्री            १

भांडायाला निमित्त व्हावे कसलेही, काहीही
भांडणातुनी मैत्री व्हावी अजुनी स्वच्छ, प्रवाही
जरी दुरावा आला क्षणीचा तरी दूरही व्हावा
मजबूत व्हावी घाव सोसुनी- कसलेही, काहीही
अबोल्यातही मुकी न व्हावी तुझी नि माझी मैत्री        २

निघून जातील वर्षे आणि पडेल संध्याछाया
क्षण मैत्रीचे येतील धावून श्रांतवयी रिझवाया
या मैत्राची साथ निरंतर आठवणींची माया
आयुष्याची होईल सोपी वाट पुढे उतराया
त्या वाटेवर रुजून यावी तुझी नि माझी मैत्री        ३

                    -    नचिकेत जोशी (७/२/२००८)