मित्रा!

तसे पाहता खूप दूरचे होते अंतर मित्रा
तुझ्या सोबतीने येताना झाले सुंदर मित्रा!

किती ठिकाणी पडलो, रडलो, काचांवरती चिडलो!
जखमांवरती तुझी नेहमी आली फुंकर मित्रा!

अता अवेळी कट्ट्यावरची दिसू लागते मैफल
रमून जातो स्मरणांपाशी मग मी क्षणभर मित्रा!

शिक्षण घेताना पडलेले प्रश्न मोजके होते!
तीच उत्तरे शोधत फिरतो आता जगभर मित्रा!

फार लांबच्या स्वप्नांमागे धावत आहे नुसता
दिसते आहे सर्व जवळचे हल्ली धूसर मित्रा!

एकेकाळी वाटायाचे क्षण अपुरे दोघांना
आता नाही वाटत याचे नकोच उत्तर मित्रा!

या मैत्रीचा सुगंध जपणे हीच तिची सार्थकता!
सांग कधी जपता येते का मुठीत अत्तर मित्रा?

तसा एकट्यानेही जमला असता प्रवास सारा
दोघे असल्यामुळे पोचलो बहुधा लवकर मित्रा

कृतज्ञ मी राहीन नेहमी, अमोल या नात्याशी
अजून आहे बोलायाचे - बोलू नंतर मित्रा!

- नचिकेत जोशी (३०/९/२०१४, अश्विन शुद्ध षष्ठी)